تاریخچه دارلفنون
ایران در دوران قاجاریه، جامعه ای محدود، بسته و به دور از هرگونه پیشرفت و تحول اجتماعی محسوب می شد.
قدرت سیاسی در جامعه به شكل هرم بود و شاه در راس تمام امور سیاسی، اجتماعی و فرهنگی قرار داشت. پس از شاه درباریان و رجال سیاسی به دلیل نزدیكی به شاه و برخورداری از امتیازات سیاسی و اجتماعی در تحكیم مبانی قدرت شاه می كوشیدند و سعی در حفظ وضع موجود داشتند.
عدم انعطاف سیاسی حاكمان سبب شد تا تمام اركان اجتماع تحت تاثیر دیكتاتوری شاه به دور از هرگونه تحول و پیشرفتی باقی بماند.در مقابل جامعه ایرانی، جوامع اروپایی دوران فئودالیسم و قدرت های بلامنازع سیاسی را پشت سر گذاشته بودند و به مرحله حكومت های مشروطه رسیده بودند.
بسیاری از دولتمردان ایرانی از این تحولات اطلاعی نداشتند و آگاهی آنان در حد رییس یك ایل بود.
آنان نه با علوم و فنون جدید آشنا بودند و نه درصدد آشنا شدن با دنیای پیرامون بودند. این افراد منافع خود را در حفظ وضع موجود می دیدند و با اندیشه های نو و توسعه گرا مخالف بودند زیرا توسعه و پیشرفت سبب تحرك اجتماعی می شد و مسلما تحول فكر و اندیشه بر دیواره های قطور استبداد فشار وارد می كرد. در واقع شاه و اطرافیانش منافع خود را در دیكتاتوری مطلق و جامعه بسته و ناآگاه جست وجو می كردند. به این ترتیب ایران قرن ۱۳ هـ.ش برابر با قرن ۱۹ میلادی با جامعه غربی در همان زمان قابل مقایسه نبود...
فهرست مطالب:
تاریخچه دارلفنون
كلمه «دارالفنون»
روسای دارلفنون
معلمان دارلفنون
دانش اموختگان دارلفنون
مخالفان دارلفنون
بنای ساختمان دارالفنون
ساختمان فعلی دارالفنون
پلان طبقه اول مدرسه دارالفنون
منابع
